وَلَا
تَسۡتَوِي
ٱلۡحَسَنَةُ
وَلَا
ٱلسَّيِّئَةُۚ
ٱدۡفَعۡ
بِٱلَّتِي
هِيَ
أَحۡسَنُ
فَإِذَا
ٱلَّذِي
بَيۡنَكَ
وَبَيۡنَهُۥ
عَدَٰوَةٞ
كَأَنَّهُۥ
وَلِيٌّ
حَمِيمٞ
٣٤

و (هرگز) نیکی و بدی یکسان نیست، همیشه به نیکو‌ترین شیوه پاسخ ده، پس ناگاه (می‌بینی) همان کس‌که میان تو و او دشمنی است، گویی دوست صمیمی است.

وَلَاتَسۡتَوِيٱلۡحَسَنَةُوَلَاٱلسَّيِّئَةُۚٱدۡفَعۡبِٱلَّتِيهِيَأَحۡسَنُفَإِذَاٱلَّذِيبَيۡنَكَوَبَيۡنَهُۥعَدَٰوَةٞكَأَنَّهُۥوَلِيٌّحَمِيمٞ٣٤